(Stemadvies) Hoe vertrouwen werkt, verandert. Onze maatschappij heeft daar moeite mee

Ik las dit stuk over de Amerikaanse president Obama, en zijn reactie op de verkiezing van Donald Trump. Naast een mooi beeld van de persoon van Barack Obama, beschrijft het goed hoe de instituten van weleer steeds minder grip hebben op de moderne samenleving.

Het deed me denken aan dit artikel dat ik een paar jaar terug schreef: “Is de ‘Global Village’ een luchtspiegeling?“. Daarin schreef ik onder andere:

En vervolgens bekeek ik twee presentaties van Rachel Botman, (deze en deze) waarin zij zegt:

“We’re starting to realize that institutional trust wasn’t designed for the digital age. Conventions of how trust is built, managed, lost and repaired — in brands, leaders and entire systems — is being turned upside down.

Now, this is exciting, but it’s frightening, because it forces many of us to have to rethink how trust is built and destroyed with our customers, with our employees, even our loved ones.”

De manier waarop vertrouwen werkt, is sterk aan het veranderen. Ooit, voor de 20e eeuw, was vertrouwen sterk geworteld in nabijheid: jij kende je buren en de andere inwoners van jouw dorp, en zij kenden jou. We leven nu in een wereld die gewend is geraakt aan geinstitutionaliseerd vertrouwen: omdat we elkaar niet persoonlijk kennen, leunen we op organisaties en derden om dat vertrouwen te borgen. Dankzij de online wereld en alle interactie en samenwerking die we daar kunnen hebben, ontstaat er een nieuw model: gedistribueerd vertrouwen. Jouw acties op AirBnB, bij Uber en op allerlei andere platformen bouwen aan een beeld van jouw gedrag dat betekenis heeft, ook voor iemand die jou niet kent.

Wie zich serieus interesseert in de impact van onze komende verkiezingen voor de Tweede Kamer, doet er in mijn ogen goed aan om te kijken welke politieke partij deze paradigma verschuiving snapt, en opbouwend, positief benadert.