Wennen aan minder ruis, ff volhouden

Wauw. Wat een effect had dat! Ik ontvolgde meer dan 800 accounts op Twitter, en werd bijna doof van de digitale stilte die ontstond.

De volgende stap was het opzeggen van zoveel mogelijk nieuwsbrieven. Ik heb het niet bijgehouden, maar volgens mij heb ik sinds de vorige post dagelijks zeker vijf nieuwsbrieven opgezegd. En nog steeds komt er van alles mijn inbox binnen, waar ik niet op zit te wachten. Dus, met uitzondering van een handvol persoonlijke nieuwsbrieven zal ik de komende weken nog regelatig op ‘unsubscribe’ klikken.

Levert dat nou meteen resultaat op? Om eerlijk te zijn: nee. Want ik kan nog helemaal niet omgaan met zoveel minder input. En aangezien we met zijn allen voorlopig toch nergens heen gaan, gun ik het zijn tijd. Dus mijn hoofd raast nog allerlei kanten uit. Maar ik merk dat ik al wel minder emotionele triggers heb. Ik word kalmer, en maak me minder zorgen over de wereld.

Ik vond wel tijd om een handvol long-reads echt te lezen, meer dan een keer. Dus misschien merk ik het effect toch al wel meteen. En wat mij betreft leest iedereen deze twee artikelen dit weekend.

Ik noem deze artikelen ook in mijn nieuwsbrief, maar zal ze hier ook delen:

The Coronation – Charles Eisenstein

Deze quote is zo ontzettend raak. Elke dag ervaar ik hoe mijn gewoontes uitgedaagd worden.

For years, normality has been stretched nearly to its breaking point, a rope pulled tighter and tighter, waiting for a nip of the black swan’s beak to snap it in two. Now that the rope has snapped, do we tie its ends back together, or shall we undo its dangling braids still further, to see what we might weave from them?

Charles Eisenstein – The Coronation

Living in liminal times – Nynke Vos

The corona virus has enormous effects on all aspects of life. So much, you can say the world is in a liminal state. A liminal state is one where the order of things has been suspended.

Nynke Vos – How to live in liminal times

Op weg naar (meer) focus, rust en resultaat

De impact van de maatregelen om het nieuwe Corona-virus in de greep te krijgen, is groot. Thuis werken met een partner die (ook) zelfstandig professional is en twee jonge kinderen die nu niet naar de kinderopvang kunnen (laat staan naar opa en oma), maakt overduidelijk hoe strak de boog al gespannen stond.

En knapte.

Dus wordt het tijd om de ruis uit te zetten. Voor een deel helpen diezelfde maatregelen daarbij. Aangezien we toch aan huis gekluisterd zijn, besteden we meer tijd in de tuin, en met elkaar. Dat brengt al een ander ritme, en meer rust.

Maar mijn nieuwsgierigheid naar wat er gebeurt in de wereld blijft gevoed worden, met name door Twitter en nieuwsbrieven. Dus die ruis moet uit.

Twitter, dat me al vanaf 2007 in verbinding brengt met de nieuwste ontwikkelingen. Twitter dat me in staat stelt om in no-time een informatienetwerk op te bouwen rondom een nieuw onderwerp.

Twitter, dat me ook in het geval van het nieuwe corona-virus heel veel informatie gaf. Informatie die me onrustig maakte, omdat de maatregelen in Nederland voor mijn gevoel laat op gang kwamen, en vervolgens nog niet leken afgestemd op de nieuwste bevindingen in China met betrekking tot de asymptomatische verspreiding van het virus.Maar goed, een week nadat ik begon te mopperen dat we events maar beter konden cancellen, in het belang van andermans gezondheid, gebeurde het alsnog.

Twitter gaat grotendeels uit. Van de ruim 800 mensen/twitteraccounts die ik volgde zijn er nu nog 18 over.

De volgende stap is het afmelden voor allerlei email-updates. Maar niet allemaal, met name de nieuwsbrieven van een handvol personen waarvan hun kijk op de wereld me boeit, blijven.

De inspiratie en houvast voor deze stappen vind ik bijvoorbeeld in de korte cursus “Unlearning: for Change Agents” van Charles Eisenstein.

Maar ook “Indistractable” van Nir Eyal (affiliate link) is een fijne gids om erbij te hebben. En natuurlijk “De edele kunst van not Giving a Fuck” van Mark Manson (ook affiliate link) 😉

De stappen naar een statische, Indieweb website

Eindelijk, eindelijk, zit ik dan weer eens achter de laptop om mijn voorgenomen overstap naar een statische website voor dit blog door te zetten. Maar het valt me vies tegen. Zo mooi als mijn voorgenomen gebruik van de statische site generator Hugo is, zo moeilijk is het om de huidige versie van de site daarheen te converteren.

Zal ongetwijfeld aan mij liggen. Maar ik krijg het niet voor elkaar.

Het alternatief is: de huidige site converteren naar platte HTML en als archief online zetten. Dat geeft me de ruimte om een nieuwe site vanuit Hugo te creëren, zonder ballast.

Wordt vervolgd…