De tijd, die vliegt

Sinds Corona was het hier stil. Het leven met jonge kinderen was dermate alomvattend, dat het van posten niet echt meer kwam. En op momenten dat de inspiratie zich aandiende, werden ze meteen gedwarsboomd door Grootse Plannen, die ervoor zorgden dat de moed me in de schoenen zakte.

Maar het is simpel genoeg: kleine stapjes maken, acties met resultaat, en dan komt van het een het ander.

Ik verhuisde mijn Mastodon-account naar mijn eigen domein, en wisselde van mail-provider. Ik gebruikte twee jaar lang een Fairphone, met /e/OS, om te kijken hoe dat was (en omdat ik de plannen van Apple om client side scanning te gaan doen niet ok vond).

Dat was overigens best interessant. Ik vind de Fairphone een mooi product, en zou willen dat meer smartphones en computers zo werden gemaakt. /e/OS was echter best spartaans. Ik bleek toch wel veel behoefte te hebben aan het gemak en de lol van allerlei apps, en daarmee kwam ik toch weer een beetje in de invloedsfeer van Google. En erg typisch, lang niet alle bank-apps deden het goed, en ook DigiD werkte eerst niet. Toen ik vervolgens switchte naar FairPhoneOS (dat een meer reguliere versie van Android is), zal ik volledig in de wereld van Google, en was ik voor mijn eigen gevoel van de regen in de drup geraakt.

En toen kwam begin dit jaar het bericht dat Apple dat hele idee van client side scanning los liet, en voelde ik het trekken. Het gemak van het OS waar ik ondertussen mee vergroeid was. Dus ik ben weer helemaal terug in het Apple-kamp. En ik wisselde weer van mail-provider, want ik moet eerlijk zijn: het is hartstikke leuk dat ProtonMail mij mail versleutelt, maar met wie mail ik nog dat soort belangrijke en gevoelige info? Met niemand. En ook daar was er frictie, want ProtonMail had een ProtonMailBridge-app nodig op MacOS, en op iOS wilde het alleen in een eigen app, net als de agenda van Proton. Allemaal nobel, maar best wel gedoe.

Sinds vanochtend zitten mijn mail en calender bij FastMail, en kan ik mijn mail en calender dus weer gewoon openen met Apple Mail en Apple Calendar, zowel op mijn Mac als op mijn iPhone. Het voelt nu al allemaal lichter.

Wennen aan minder ruis, ff volhouden

Wauw. Wat een effect had dat! Ik ontvolgde meer dan 800 accounts op Twitter, en werd bijna doof van de digitale stilte die ontstond.

De volgende stap was het opzeggen van zoveel mogelijk nieuwsbrieven. Ik heb het niet bijgehouden, maar volgens mij heb ik sinds de vorige post dagelijks zeker vijf nieuwsbrieven opgezegd. En nog steeds komt er van alles mijn inbox binnen, waar ik niet op zit te wachten. Dus, met uitzondering van een handvol persoonlijke nieuwsbrieven zal ik de komende weken nog regelatig op ‘unsubscribe’ klikken.

Levert dat nou meteen resultaat op? Om eerlijk te zijn: nee. Want ik kan nog helemaal niet omgaan met zoveel minder input. En aangezien we met zijn allen voorlopig toch nergens heen gaan, gun ik het zijn tijd. Dus mijn hoofd raast nog allerlei kanten uit. Maar ik merk dat ik al wel minder emotionele triggers heb. Ik word kalmer, en maak me minder zorgen over de wereld.

Ik vond wel tijd om een handvol long-reads echt te lezen, meer dan een keer. Dus misschien merk ik het effect toch al wel meteen. En wat mij betreft leest iedereen deze twee artikelen dit weekend.

Ik noem deze artikelen ook in mijn nieuwsbrief, maar zal ze hier ook delen:

The Coronation – Charles Eisenstein

Deze quote is zo ontzettend raak. Elke dag ervaar ik hoe mijn gewoontes uitgedaagd worden.

For years, normality has been stretched nearly to its breaking point, a rope pulled tighter and tighter, waiting for a nip of the black swan’s beak to snap it in two. Now that the rope has snapped, do we tie its ends back together, or shall we undo its dangling braids still further, to see what we might weave from them?

Charles Eisenstein – The Coronation

Living in liminal times – Nynke Vos

The corona virus has enormous effects on all aspects of life. So much, you can say the world is in a liminal state. A liminal state is one where the order of things has been suspended.

Nynke Vos – How to live in liminal times

Op weg naar (meer) focus, rust en resultaat

De impact van de maatregelen om het nieuwe Corona-virus in de greep te krijgen, is groot. Thuis werken met een partner die (ook) zelfstandig professional is en twee jonge kinderen die nu niet naar de kinderopvang kunnen (laat staan naar opa en oma), maakt overduidelijk hoe strak de boog al gespannen stond.

En knapte.

Dus wordt het tijd om de ruis uit te zetten. Voor een deel helpen diezelfde maatregelen daarbij. Aangezien we toch aan huis gekluisterd zijn, besteden we meer tijd in de tuin, en met elkaar. Dat brengt al een ander ritme, en meer rust.

Maar mijn nieuwsgierigheid naar wat er gebeurt in de wereld blijft gevoed worden, met name door Twitter en nieuwsbrieven. Dus die ruis moet uit.

Twitter, dat me al vanaf 2007 in verbinding brengt met de nieuwste ontwikkelingen. Twitter dat me in staat stelt om in no-time een informatienetwerk op te bouwen rondom een nieuw onderwerp.

Twitter, dat me ook in het geval van het nieuwe corona-virus heel veel informatie gaf. Informatie die me onrustig maakte, omdat de maatregelen in Nederland voor mijn gevoel laat op gang kwamen, en vervolgens nog niet leken afgestemd op de nieuwste bevindingen in China met betrekking tot de asymptomatische verspreiding van het virus.Maar goed, een week nadat ik begon te mopperen dat we events maar beter konden cancellen, in het belang van andermans gezondheid, gebeurde het alsnog.

Twitter gaat grotendeels uit. Van de ruim 800 mensen/twitteraccounts die ik volgde zijn er nu nog 18 over.

De volgende stap is het afmelden voor allerlei email-updates. Maar niet allemaal, met name de nieuwsbrieven van een handvol personen waarvan hun kijk op de wereld me boeit, blijven.

De inspiratie en houvast voor deze stappen vind ik bijvoorbeeld in de korte cursus “Unlearning: for Change Agents” van Charles Eisenstein.

Maar ook “Indistractable” van Nir Eyal (affiliate link) is een fijne gids om erbij te hebben. En natuurlijk “De edele kunst van not Giving a Fuck” van Mark Manson (ook affiliate link) 😉